Gölge

Ardımda yükseliyor

Devasa bir ışık

Ve birden beliriyor

O zehirli sarmaşık

Uzanıyor yatakta

Lif lif dolaşık

Bir gölge doğuyor

Evimin odalarında...

Geziniyor divane

Büklümü avare

Kendisi rindane

Bir gölge geziyor

Evimin odalarında...

Kıstırmak zor

Sihirbaz dekor

Kara pelerinli

Kamburu irinli

Kapı gıcırtısı

Merdiven tıkırtısı

Soluğu ensemde

Ruhu cüssemde

Sesi çığlık

Sükûtu ıslık

Korkunç sûret

Efsunlu şöhret

Esrârı hayat

Saçları nebat

Dişleri demir

Beyin kemirir

Sabah akşam hep

Yaldızlı mürekkep

Karanlıktan kara

Duvarda bir yara

Nefesten hafif

Kadından nahif

Bir gölge geziyor

Evimin odalarında…

Evimin odaları boş

Gecenin ışığı loş

Vehimi hoş

Bir gölge şahlanıyor

Gaiplerden ses:

“Sonsuzluğa koş!”

Boşluktadır ipliği,

Hissi, ölüm şenliği;

Bazen kocaman dev

Bayıltan peşrev

Gözleri alev alev

Bir gölge boğuyor

Evimin odalarında

Zamanı, bir gölge...

Kılıktan kılığa bedeni

Pek çoktur nedeni

Mutlak ziya kefeni

Bir gölge ölüyor

Evimin odalarında…

Maddede muhal

Erişilmez hayal

Konuşuyor boşlukta

Hayal kılıklı meyal:

“Şimdi saatler döndü

Borular öttü

Bir gölge öldü,

Evimin odalarında

Bir gölge...”